پرسیدم:چطور بهتر زندگی کنم؟!

با کمی مکث جواب داد:گذشته ات را بدون هیچ تاسفی بپذیر,با اعتماد زمان حالت رابگذران

و بدون ترس,برای آینده آماده شو.ایمانت را نگهدار و ترس را به گوشه ای انداز.شک هایت

را باور نکن وهیچگاه به باور هایت شک نکن.

"زندگی شگفت انگیز است,در صورتی که بدانی چطور زندگی کنی."

پرسیدم:آخر... و اوبدون اینکه متوجه سوالم شود ادامه داد:

مهم نیست که قشنگ باشی,قشنگ این است که مهم باشی!حتی برای یک نفر

کوچک باش و عاشق...که عشق خود میداند آیین بزرگ کردنت را...

بگذارعشق خاصیت تو باشد,نه رابطه ی خاص تو با کسی.

موفقیت پیش رفتن است نه به نقطه ی پایان رسیدن.

داشتم به سخنانش فکرمیکردم که نفسی تازه کرد و ادامه داد:

هر روزصبح در آفریقا,آهویی از خواب بیدار میشودو برای زندگی کردن و امرارمعاش در

صحرا می چرد.آهو میداند که باید از شیرسریع تر بدود,در غیر این صورت طعمه شیر خواهد شد...مهم این نیست که

تو شیر باشی یا آهو,مهم این است که با طلوع آفتاب از خواب برخیزی و برای زندگی ات,با

تمام توان و با تمام وجود شروع به دویدن کنی.

به خوبی پرسشم را پاسخ گفته بود,ولی میخواستم باز هم ادامه دهد و بازهم به....,

که چین از چروک پیشانی اش باز کرد وبا نگاهی به من اضافه کرد:

زلال باش,زلال...فرقی نمیکند که گودال کوچک آبی باشی یا دریای بیکران ,زلال که باشی

آسمان در تو پیداست .وبخاطرداشته باش که دو چیز راهمیشه فراموش کن:

خوبی که به کسی میکنی و بدی که کسی به تو میکند.

همیشه به یاد داشته باش:

در مجلسی وارد شدی,زبانت را نگه دار.

در سفره ای نشستی,شکمت را نگه دار.

در خانه ای وارد شدی,چشمانت را نگه دار و

درنماز ایستادی دلت را نگه دار.

دنیا دو روز است:

یک روز با تو ویک روزعلیه توست. روزی که با توست مغرورمشو و روزی که علیه

توست مایوس نشو چرا که هر دو پایان پذیرند.

به چشمانت بیاموز که هرکسی ارزش دیدن ندارد.به دستانت بیاموزکه هر گلی ارزش

چیدن ندارد.وبه دلت بیاموز که هر عشقی ارزش پرورش ندارد.

در دنیا فقط سه نفر هستند که بدون هیچ منت و چشم داشتی وفقط بخاطر خودت ,

خواسته هایت را برطرف میکنند ,آنها پدر و مادرت و نفر سومی که خودت پیدایش میکنی

مواظب باش که از دستش ندهی وبدان تو هم برای او نفر سومی خواهی بود.

چشم و زبان دو سلاح بزرگ در نزد تو هستند, چگونه از آنها استفاده میکنی؟!

مانند تیری زهرآلود یا آفتابی جهان تاب,زندگی گیر یا زندگی بخش؟تصمیم با توست!

بدان که قلبت کوچک است پس نمیتوانی تقسیمش کنی,هرگاه خواستی آن را ببخشی با تمام

وجودت ببخش که کوچکی اش جبران شود هیچگاه عشق را با محبت,دلسوزی ترحم و

دوست داشتن یکی ندان,همه ی اینها اجزاء کوچکترین عشق هستند نه خود عشق!

همیشه با خدا درد دل کن,نه با خلق خدا و فقط به او توکل کن ,آنگاه میبینی که چگونه

قبل از اینکه خودت دست به کار شوی خدا دست به کار شده...

از خدا خواستن عزت است,اگر برآورده شود رحمت است واگر نشود حکمت است.

از خلق خدا خواستن خفت است,اگر برآورده شود منت و اگر نشود ذلت است.

پس هرچه میخواهی از خود خدا بخواه ودر نظر داشته باش که برای او غیر ممکن  وجود ندارد.