یکی از بهترین و قابل توجه ترین کشتی های غلامرضا تختی با «پتکوف سیراکف» قهرمان نامدار بلغارستانی بود. هر دو به دور نهایی رسیده بودند. شگرد سیراکف، فن «بارانداز» سریع و بسیار فنی بود. کشتی که شروع شد، تختی یک بار «زیر» گرفت و سیراکف را «خاک» کرد و پای او را در «سَـگک» خود گیر انداخت. سیراکف روی سگک مقاومت کرد و کشتی «سرپا» اعلام شد... غلامرضا زیر گرفت و او را خاک کرد و باز هم پای او را در سگک خود، تحت فشار قرار داد.
دقیقه سوم کشتی بود. فشار سگک موجب ناراحتی شدید پای سیراکف شد. او با دست به پایش اشاره کرد. تختی که متوجه ناراحتی او شده بود، سیراکف را رها کرد و از جا بلند شد. فریاد اعتراض تماشاچیان بلند شد که چرا این کار را کردی؟! تختی ایستاده بود و سرش پایین، او در برابر همه ی این فریادها سکوت کرده بود. سیراکف که این عمل جوانمردانه را از حریف خود دید، منتظر داور نشد و خودش دست تختی را به عنوان برنده بلند کرد.
وقتی قهرمان جهان شدم، آنگاه فهمیدم که باید بیشتر خم شوم تا مدال قهرمانی را به گردنم بیاویزند
زنده باد تختی
نظرات شما عزیزان:
behzad 
ساعت9:57---1 تير 1391
مردن و گم شدن از ماست نه ازفاصله ها,دل از اينهاست که تنهاست نه از فاصله ها,گر چه ديگر همه جا پر ز جدايي شده است,مشکل ازطاقت دل هاست نه از فاصله ها
good luck my dear.
تبادل لینک هوشمند 